Aż w uszach dzwoni

Zauważyliście, że mówimy coraz głośniej. Wręcz się drzemy. Niby nikomu nie powinno to przeszkadzać ale… Kiedy w autobusie, na ulicy, w restauracji zaczyna się rozmowa przez telefon (też). I coraz głośniejsza (mimo, że z tej strony to raczej monolog)  krew mnie zalewa. Mnie starego. A wiadomo, że na starość słuch także coraz słabszy. Eufemistycznie mówiąc - mniej doskonały. Słyszymy coraz gorzej. A jednak… I wcale mnie nie obchodzi, że Staszek wczoraj nie mógł a Maryśka to fatalnie w tej drogiej kiecce wygląda. Albo zachęta, że jak przyjedziesz to… Naprawdę na pełny głos musimy się dzielić z innymi/obcymi tym, co osobiste/intymne. Rzeczywiście jest się czym chwalić? Nie czujemy skrępowania/wstydu?! Koniecznie chcemy się tym podzielić/ pochwalić, ze wszystkimi?! Ekshibicjoniści to my? Pokolenie łomotu? Boimy się ciszy? Bo boimy się siebie? Erling Kagge norweski podróżnik, który jako pierwszy zdobył Mount Everest, biegun północny i południowy twierdzi, że „w ciszy spotykasz siebie samego. Musisz się zmierzyć ze sobą. Wolimy łatwiejsze rozwiązania, a życie często dostarcza je nam w postaci hałasu, który zawsze jest najłatwiejszy. Dostajesz go od razu: Facebook, You Tube, telefon, maile, newsy. Łatwiej nam uciec niż posłuchać siebie. Ale z tym związane jest pewne niebezpieczeństwo-, jeśli będziemy wybierać tylko te łatwe opcje, przestaniemy być wolnymi ludzmi.  Wtedy to aplikacje zaczną za nas decydować, ciągle przyciągając uwagę. Mówi się nawet o współczesnej „wojnie opiumowej”, w której producenci aplikacji walczą o to, żeby nas uzależnić od swoich produktów. Na tym opiera się ich strategia marketingowa. Musimy wybierać trudne opcje żeby pozostać ludźmi”.

Ale przecież. No właśnie, warto chyba zastanowić się czy (jak przeważnie bywa) iść na łatwiznę. Wybrać opcję łatwiejszą, przeważnie wygodniejszą. Bez dylematów. Także moralnych. Cóż, przecież jestem człowiekiem. A „ człowiek to brzmi dumnie”. Wiem co nastąpi. Na pewno?!

No to jak jest z tą ciszą? Ze mną…

PS. (Korzystałem z „Jesteśmy uzależnieni od hałasu” autorstwa Łukasza Długowskiego w Dużym Formacie)

AZH