1 Maja 2010 - Stefanova - Mala Fatra

Słowo na ...

" Kiedyś ktoś mnie zapytał: - "Dlaczego chodzisz po górach?" - Odpowiedziałem, że ludzi można podzielić na dwa rodzaje:

a) na tych którym nie trzeba tej pasji tłumaczyć.

b) na tych którym się jej nie wytłumaczy. " Piotr Pustelnik

I chyba powyżej powiedziano wszystko. Ale… w poprzednim roku na majówce nie było z nami Marcina, nie mógł jechać. Za czas jakiś napisał „zdjęcia z majówki są wspaniałe , aż serce mi ściska że nie mogłem tam być z wami wszystkimi” . Oczywiście nie chodzi o zdjęcia. Bo to są wspomnienia, przy których człowiekowi robi się inaczej. Na sercu. Inaczej niż w tym co wokół. Na dole. Po zejściu z gór. Bezsensowni politycy, media dla których ważny jest tylko jeleń, który zastrzelił myśliwego czy też koronkowe stringi z Koniakowa, które ubiera tzw. artysta.

A to co wokół nas; tzw. normalne życie nie liczy się. Bo tego nie da się sprzedać na pierwszą stronę. Czyli według tych „macherów od losu” nie liczy się. Oczywiście zakładam, że jest coś takiego jak normalne życie, normalni ludzie.

Dlatego tak lubię czasami, od święta pooglądać fotki, na których zatrzymany został tamten wyjazdowy czas. Czuję ten uśmiech, zapach kwiatka, smak piwa, które tak dobrze smakuje po wysiłku. Słyszę gwar rozmów, postaci, które za chwilę (przecież; rok-nie wyrok) znowu wspólnie podeptają w góry. I rozmowy i śpiewy i zakwasy.

„Roland Barthes w jednym z esejów o fotografii przytacza anegdotę ze starożytnej Grecji. Był chłopiec i dziewczyna. Chłopiec musiał daleko wyjechać. Dziewczyna kochała chłopca, nie chciała się z nim rozstawać, poprosiła więc ojca, żeby zrobił jej coś na pamiątkę. Wtedy chłopiec stanął a ojciec odrysował cień na ścianie. Potem wypełnił go gliną i wypalił – w ten sposób powstało coś na kształt pierwszego zdjęcia.” TP nr 13(3168)

Mam nieodparte wrażenie, że ważniejszym niż tylko wyznawanie światopoglądu talerza (michy) jest dla człowieka ów cień na ścianie. Pewnie każdy z nas go widzi…

AZH