Tie breaku nie będzie

Nie da się ukryć ostatni tydzień i chyba trochę tygodni jeszcze zdominowały wybory. „Wiśta, wio łatwo powiedzieć”, ale co przy okazji się działo (dzieje) to nawet księga, w której rekordy wszelakie i od dawna są notowane musiałaby mieć nową wersję. A potem tylko dopisywać, porównywać, zastanawiać się czy ktoś tak jeszcze zrobić potrafi.  Ale chyba palmy pierwszeństwa, medaille d'or, trudno nam będzie odebrać. A może w ogóle nie jest to możliwe?! No i nie ma, co się fukać, że – jak to nam? – Przecież mnie tam nie było. A jednak nam. Mnie. Tobie. Im. Nie ma się, co oszukiwać wszyscy jesteśmy w to umoczeni. Literalnie wszyscy. Nie jestem spowiednikiem. Niech każdy sam zrobi SOBIE rachunek sumienia. Na mocne postanowienie poprawy raczej nie liczę!

Na początek, z autopsji czyli z niedzieli 16 listopada. Przychodzisz na głosowanie /zagłosować/spełnić obywatelski obowiązek. I co? I nic! Stoisz jak palant. Przed tobą ogonek oczekujących, którzy podobnie jak ty przyszli zagłosować/spełnić obywatelski obowiązek etc. etc. Kolejka jak za mięsem, w czasach słusznie minionych. Ale nie może być inaczej, kiedy pomieszczenie do głosowania jest wielkości – tu precyzyjne określenie mojego kolegi – pieprzniczki.  Pobierasz plik kart do głosowania. I co? Rozglądasz się gdzieżby tu przycupnąć i z sensem /ze zrozumieniem nawet/ zapoznać się z potencjalnymi rządzącymi (stanowiącymi prawo w moim mieście). I co? I nic! Brak miejsca gdzie można by to zrobić. Kabiny zajęte. Przypominam, plik papierów z nadrukami ogromny.  No to pod ścianę. I co? I nic! Tam już ktoś stoi. Więc na środek. I co? i nic! Ludzie przechodzą. Do pobrania list. Do urny. Do wyjścia. Dzień dobry. Do widzenia. Przepraszam, że nadepnąłem. Sorry za wytrącenie długopisu. Przepraszam, że rozerwałem plik. O k…a proszę mnie nie trącać. Skreśliłem nie tego, co trzeba. I co? I nic!  Papiery do urny. I co? Spełniłeś obywatelski obowiązek/dałeś głos/wybrałeś. – sorry, ale tak było. Sam byłem to wiem.

Komentarze dwa. „1. Nie poszedłem na głosowanie. Dzięki temu komisja nie musiała się dodatkowo męczyć. I ludzie krócej siedzieli”. 2. „To nie byli ludzie, na których chciałbym głosować. Dlatego wrzuciłem pustą kartę.” Inna wersja tego samego – „skreśliłem wszystkich”.

Próba oceny (przed podaniem wyników) - „tegoroczny chaos pokazuje, że zawodzą procedury, np. PKW przed każdym głosowaniem ogłasza nowy przetarg na system prezentacji wyników w Internecie i ten system za każdym razem jest inny. Efekt? Analizując wyniki, wszystkiego trzeba się uczyć od nowa, bo dostępne dane za każdym razem są inne i inaczej pogrupowane. Wydaje się, że konieczna jest gruntowna zmiana w działaniu Państwowej Komisji Wyborczej” J. Flis w Tygodniku Powszechnym.

Konkluzja?! „Jak przeżyć za burtą?- Każdego roku ponad 200 osób topi się lub umiera na skutek wychłodzenia z powodu odwrócenia się łodzi lub wypadku na rzece. Statystycznie jest to najbardziej niebezpieczna czynność jak się trafia podczas wędkowania czy polowania. Poniżej podpowiadamy jak zwiększyć szanse na przeżycie – ODWRACAMY ŁÓDŹ – Woda jest o wiele lepszym przewodnikiem ciepła niż powietrze, więc w wodzie ciało wychładza się o wiele szybciej, stąd ważne jest, żeby jak najszybciej wydostać się z wody. Canoe i inne wąskie łodzie można na szczęście łatwo odwrócić. Układamy łódź tak, aby całkiem była odwrócona do góry dnem potem dajemy nurka pod nią i wynurzamy się w komorze powietrznej utworzonej przez odwróconą łódź. Chwytamy poprzeczki w połowie łodzi. Jeśli nas jest dwóch, odwracamy się twarzami do siebie i chwytamy łódź po dwóch stronach dość blisko siebie. Lekko unosimy jedna krawędź łódki ponad wodę, a następnie mocno machamy nogami, aby się podnieść i położyć łódź z powrotem na wodę, przekręcając ją szybkim ruchem”  z "Podręcznika dla twardzieli - Outdoor - Ekstremalny Survival"

AZH