Niebieskie. Jak niebo

Wszyscy wiedzą, więc i ja mam tę (tą?) świadomość. Skojarzenia to przekleństwo. Dla zaawansowanych (wiekiem) może się nawet zdarzyć, że potrafią zacytować/przypomnieć ten fragmencik „Skojarzenia to przekleństwo, więc możemy dziś dać głowę: jakiekolwiek podobieństwo było czysto przypadkowe!”. Zgadza się lata - siedemdziesiąte i osiemdziesiąte zeszłego wieku. Chyba Polskie ZOO. Zauważyliście, że dzisiaj znaczną (znaczącą) cześć programów w telewizornii zajmują kabarety. Zajmują to nie znaczy, że są na poziomie. A może tylko tak mi się wydaje. Ale jak parę osób przebierze się za innopłciowe, zaczną nawijać o czterech literach maryni, (jaka Marynia takie też litery) no i oczywiście „uprawiać polytykę” to sukces pewny. A publyka bije brawo. Tracimy poczucie humoru? Poczucie smaku? Nie chciałbym w to mieszać kultury bo…

A wracając do skojarzeń. Majówka. Pogoda strzeliła, że Raju. Ciepło. Niebiesko nad głową.

A jednak. Ciągnęło się za mną cały czas. Może przeczulony jestem. Może tylko stary.  Ale cały czas gdzieś tam z tyłu czy z przodu głowy miałem te straszne obrazki dzieci pod ostrzałem gdzieś tam w metrze albo innej piwnicy.  Pod warstwą gruzu i spalenizny. A przecież chciałyby pobiegać, pobawić się, pooddychać świeżym powietrzem.  A tak? Jeszcze nie wiedzą - taki wiek. Że żadnej gwarancji, że wyjdą stamtąd. Kiedyś. Że zobaczą rodziców. Oboje. A potem wychodzi facet (nie klnę) z gieorgijewką i mówi, że to inscenizacja. Nikt nie wie dlaczego się to dzieje. Brakuje słów i tzw. aparatu pojęciowego żeby spróbować to ogarnąć a rzecz się dzieje. 

Może jednak podbój Kosmosu ma sens. Mimo tego co się dzieje na ziemi. NA ZIEMI ZAWSZE GDZIEŚ JEST WIOSNA – powiedział Scott J. Kelly. Zawód – astronauta.  Może to kwestia dystansu? Ale boli tutaj…

Z tą czy też tę to jak wyjaśnienia pewnego fachowca od mowy. Obie formy są dopuszczalne. He, he, he…

AZH